Wieś jest dobrze zagospodarowana, jest tu poczta, ośrodek zdrowia, dwie szkoły, biblioteka, dom ludowy, OSP, przedsiębiorstwa produkcyjne i usługowe, sklepy i kioski.
 

Osobnica to ongiś wieś królewska, założona na moc przywileju króla Kazimierza Wielkiego w 1364 roku na prawie niemieckim. Osadźcą wsi był Jan Tyznar, równocześnie pierwszy jej sołtys. Wieś już w swoim założeniu była dużą osadą położoną na 110 łanach niemieckich. (…) Kmiecie otrzymali 20 lat wolnizny. Wieś zobowiązana była wysyłać na wyprawę wojenną jednego zbrojnego na koniu. (…) W 1591 roku żołnierzem piechoty wybranieckiej został Wojciech Wiertel, któremu król dał wolność, prawu wybrańców przysługującą. Nie ominęły też wsi epidemie moru, wojny i pożary. W rękach królewskich była aż do czasu zaborów. Po 1786 roku , jak wszystkie królewszczyzny ziemi bieckiej, również Osobnica przeszła w ręce prywatne. (…) Ludność wsi zajmowała się wyplataniem koszy i półkoszków do wozów. Uprawianie tego tradycyjnego rzemiosła ułatwiało położenie nad Ropą i Badnarką, gdzie rosło wiele wierzb – łóz.

Początkiem XX wieku zaczęto tu wiercić za ropą. Początkowo bezskutecznie. Większe złoża odkryto po II wojnie światowej. Rozrośnięta do 2 500 mieszkańców, nie każdemu dawała pracę. Stąd rozpoczęła się emigracja do Stanów Zjednoczonych, Kanady, Brazylii, Argentyny i innych krajów Ameryki Łacińskiej. Część jej emigrantów wracała tu, by nabyć ziemię i gospodarować. Znacznie pomagali rodzinom.

W czasie I wojny światowej w 1914 i 1915 roku pod Osobnicą toczyły się krwawe walki. Wieś w części uległa spaleniu. O tych zmaganiach świadczą aż dwa cmentarze wojskowe.

W latach międzywojennych Osobnica była dużym ośrodkiem ruchu ludowego i PPS (głównie nafciarze). Przed samą wojną mieli tu sympatyków także komuniści. (…) W latach dwudziestych i trzydziestych nie ominęły Osobnicy strajki robotnicze, a w 1937 roku strajk chłopski..

W okresie okupacji wielu Osobniczan zostało aresztowanych, wywiezionych na roboty do Rzeszy i obozów koncentracyjnych, wielu zginęło. Istniała tu konspiracja zbrojna o różnych orientacjach politycznych. Była grupa ZWZ/AK placówki Jasło, Chłostry – BCh placówki gminy Jasło i GL-AL – dzielnicy Jasło. Osobnica nie poniosła strat na skutek frontu w 1945 roku. Została zajęta prawie bez walki przez Armię Czerwoną 17 stycznia. Po wojnie wraz z rozwojem przemysłu naftowego, zatrudnieniem mieszkańców wsi w jasielskich zakładach pracy, następował rozwój i rozbudowa wsi. Dziś jest to największa wieś w gminie Jasło.

W Osobnicy warto zwiedzić neogotycki kościół z 1906 roku, projektowany przez Talowskiego. Charakteryzuje się wysoką, strzelistą wieżą, mającą 42 metry. Wewnątrz na uwagę zasługuje ołtarz główny pod wezwaniem św. Stanisława – Biskupa i boczny Matki Boskiej. Warto dodać, że o parafii Osobnicy wspomniał Jan Długosz początkiem XV wieku. Poprzedni drewniany kościół, nie wiadomo od kiedy istniejący, konsekrowany był w 1512 roku. Na południu wsi warto obejrzeć kopalnię ropy naftowej. Zachowało się kilka starych chat i kapliczek, We wsi położone są dwa cmentarze wojskowe z I wojny. Projektował je Johann Jager. Spoczywają na nich Niemcy i Rosjanie, pochowani w grobach indywidualnych i mogiłach zbiorowych. Pierwszy (nr 16) znajduje się 500 m na północ od kościoła, drugi (nr 170) przy drodze z Dębowca (100 m od skrzyżowania przy kapliczce), mocno zniszczony. Na pierwszym inskrypcja w języku niemieckim, w wolnym tłumaczeniu brzmi:

Źródło: Janusz Michalak, „Jasło i okolice”, Wydawnictwo Roksana, Krosno 1998.

Osoby, które lubią czytać o przeszłości miejscowości, zapraszam do wypożyczenia książki pod tytułem: „Opis Powiatu Jasielskiego” księdza Władysława Sarny, wydawca: Jasielski Dom Kultury, Jasło 1995, jak również książki, której fragment został zacytowany powyżej.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Osobnica

fot.: Bartosz Dubiel